Over chronisch ziek zijn en gelukkig leven
Ik ga niet vaak in op aanbiedingen om iets uit te testen. Meestal past het niet bij mijn blog en dan zie ik het nut er niet van in.
Toen LivingComfort me de vraag stelde of ik een kussen van hen uit wilde testen die erg geschikt leek te zijn voor mensen met nek klachten en chronische pijn, was ik wel geïnteresseerd.
Ik heb het kussen van hen gekregen om uit te testen. Hierbij mijn eerlijke mening, zoals jullie dat van me gewend zijn.
Deze blogpost is geschreven door Steven.
Sinds ongeveer een jaar eten wij vegetarisch. We zijn samen begonnen aan de reis naar een plantaardig dieet, dat maakt het makkelijker om te koken en samen te eten.
Nu heb ik een volledig vegetarisch dieet. Dat wil zeggen dat ik geen vlees (of vis) eet en ook producten zoals gelatine vermijd. Ik probeer zo min mogelijk kaas, ei en melk te eten, echter gun ik mezelf af en toe nog wel kaas of ei. Meestal is dat als we uit eten gaan of eten bestellen. Omdat de overgrote meerderheid van de Westerse wereld nog zo op vlees georiënteerd is, valt het niet mee om buiten je eigen huis vegetarisch te eten, laat staan veganistisch. Daarom ben ik buitenshuis een vegetariër, en binnenshuis eet ik voornamelijk plantaardig (vegan).
Drie maanden antibiotica klinkt misschien lang, maar voor een lyme behandeling is dat kort. Hoe voorgaande maanden zijn gegaan kan je hier lezen: maand 1, maand 2 en maand 3.
In mijn update over de derde maand heb je kunnen lezen dat ik waarschijnlijk een allergische reactie had op de antibiotica, of in ieder geval overgevoelig op de behandeling reageerde. Ik kreeg allerlei jeukende plekken rond de kerst en ik heb nog steeds last van de nasleep ervan.
Read More >>
Het is wel weer tijd voor een update over mijn behandeling. Eerder kon je lezen hoe de eerste en de tweede maand gingen. Het verschil tussen die twee maanden was vrij groot. Helaas ging ik in de derde maand weer hard achteruit en heb ik me verschrikkelijk gevoeld. Ik moest ook eerder stoppen en ben nog steeds niet aan de vierde maand begonnen.
Het spookt veel door mijn hoofd. Te veel, misschien. Ik probeer het aan de kant te schuiven en vertrouwen te hebben, maar vaak lukt dat niet.
Het is zo onduidelijk wat er precies in mijn lichaam afspeelt en wat ik eraan moet doen. Ik heb het al eerder gezegd, maar de behandeling die ik volg geeft geen garantie. Het is experimenteel. Nou heb ik wel mijn research gedaan, maar toch blijft het knagen. Er zijn zo weinig artsen of andere professionals die je hierbij kunnen helpen.
Het blijft eng. Ik blijf me afvragen: ben ik wel goed bezig? En wat nou als het niets helpt? Wat nou als ik zo ziek blijf – en alleen maar zieker word? Wat dan?
Read More >>
Shout out naar iedereen die me dit jaar heen en weer gereden heeft omdat ik zelf te ziek was om te reizen (en dan met name jullie, Landa en papa). Naar iedereen die z’n hulp heeft aangeboden maar vooral zij die weet wanneer ze door moet vragen of ik ‘zeker weet dat ik echt geen hulp nodig heb’ en dan met lekker eten aan komt (mama)(ja, ik meende het dat het vandaag echt wel ging, beloofd) (maar je bent de fijnste mama ooit).
Alle vrienden die me toch hardnekkig uit blijven nodigen ondanks dat ik zo vaak op het laatste moment moet afzeggen (teveel om op te noemen). Jullie zijn de leukste vrienden ooit.
Dankjewel naar de mensen die niet bang zijn om te vragen hoe het gaat, ook al is het antwoord dit jaar zelden positief geweest. Die luisteren zonder oordeel en me laten vertellen hoe bang en verdrietig ik soms ben (en dan met name jij, Diana).
Naar iedereen die mijn blog trouw volgt maar zelden wat zegt. Ik vind het heel erg lief en zelfs zonder woorden voel ik me gesteund.
Shout out naar mijn vriend in Puerto Rico die met me kan omgaan zelfs wanneer ik stront chagrijnig ben, me altijd aan het lachen krijgt en het aan kan om me bijna iedere dag even te spreken (juist wanneer ik me zo eenzaam voel en weinig meer kan dan in bed liggen). Er zit een hele oceaan tussen ons in maar verdomd, you are so very treasured.
Naar mijn katten die me iedere dag toch even uit bed of van de bank weten te krijgen en het leven tussen vier muren zoveel interessanter weten te maken.
Naar de makers van Overwatch, want jullie hebben m’n leven verrijkt.
Shout out naar Emily van een jaar terug, want ik vind het echt super stoer dat je je hele dieet omgegooid hebt en het heeft je leven serieus een stuk beter en fijner gemaakt (met uitzondering van de eindeloze discussies dan natuurlijk).
Daarbij ook naar mijn vrienden en familie die er helemaal niet moeilijk over doen, en de vegetarische slager die het leven voor vegetariërs en veganisten een stuk gemakkelijker en smakelijker maakt.
Naar mijn huis, waar ik nog steeds zo blij mee ben ondanks dat het toch wel een beetje klein is.
Naar alle volgers van mijn blog. Jullie reacties zijn altijd fijn.
Naar alle andere bloggers, die soms dingen onder woorden weten te brengen die ik zelf niet uit kan of wil spreken.
Naar iedereen die ik binnen het chronisch ziek zijn wereldje heb leren kennen: jullie zijn zó onwijs dapper, behulpzaam en lief. Sommige dingen had ik niet zonder jullie kunnen doen.
En een shout out naar mijn vriend die zoveel van me houdt dat iedere dag samen met jou fijner is. Je hebt me dit jaar weer talloze keren opgevangen, bij elkaar geveegd, in elkaar gezet, geknuffeld, gesteund, laten lachen, en ik ben zo blij en trots dat jij naast me staat.
Lieverds, jullie maken mijn leven een stuk fijner.
Dankjewel. Fijne jaarwisseling!
Liefs,
Emily
Ik dacht, laat ik weer eens een update geven. Hoe mijn lyme behandeling de de eerste en tweede maand is gegaan kan je nog terug lezen als je dat wil. Inmiddels zit in ik mijn derde maand en die valt, mogelijk mede dankzij de drukte van kerst, direct niet lekker.
Verder ben ik natuurlijk gestart met fysiotherapie en vertelde ik een paar maanden geleden dat ik was begonnen met B12 injecties.
Jeetje, er is alweer een maand voorbij. Ik heb nu twee maanden antibiotica achter de rug. Vind je dat niet bizar snel gegaan? Vanaf mijn diagnose tot nu? Ik in ieder geval wel.
Vorige maand was ik niet zo positief. De eerste maand was zwaar en ruk en ik vond het vreselijk. Ik was zo bang dat ik mijn lichaam alleen maar aan het aftuigen was, en om eerlijk te zijn is die angst er nog steeds wel een beetje maar dan anders. We kunnen nou eenmaal niet ontkennen dat langdurige antibiotica erg slecht is voor je lichaam en gezondheid. Maar goed, dat is een tekenbeet infectie ook.
Read More >>
Het is echt een soort hobby van me geworden. Zoeken naar nieuwe youtube kanalen die ik graag wil volgen, en dan met name vegan youtubers. Ik ben zo’n idioot die zo’n beetje urenlang kan kijken naar ‘what I eat in a day’ videos omdat ik het inspirerend en nouja, gewoon interessant vind. Ik weet ook niet helemaal waarom.
Daarnaast vind ik het ook gewoon heel leuk om te horen waarom andere mensen voor een vegan lifestyle kiezen. Hoe zij ermee om gaan, waar ze tegen aan lopen, wat hun beweegredenen zijn en uiteraard wat voor dingen ze op tafel toveren.
Volgens mij was het vorig jaar dat ik stopte met fysiotherapie. Degene die ervaring had met ‘mijn soort klachten’ ging verhuizen en stopte dus bij de praktijk. Ik werd overgeplaatst naar iemand anders, die wel heel vriendelijk was maar duidelijk niet wist wat hij voor me kon betekenen. Iedere keer was er weer iets nieuws, zat mijn rug weer vast, moest hij zich heel erg inhouden met masseren omdat het allemaal teveel zeer deed. We kwamen niet verder en dus besloot ik weg te gaan.
Vorige week e-mailde ik een praktijk hier in de buurt. In mijn mail legde ik beknopt maar duidelijk uit wat mijn klachten zijn en hoe slecht mijn gezondheid is, zodat ze meteen wisten dat ik een lastig geval ben. Ik vroeg hen of ze me konden helpen.
Read More >>